Ailemizin çınarı, amcam Necdet Özkaya'yı kaybettik. Hani her ailede biri olur ya, aileyi bir arada tutan, kol kanat geren... İşte o bizim ailede Necdet Amca'mdı. Amca sevgisiyle birlikte ailenin en büyüğü olarak hiç görmediğimiz dedemizin sevgisini de onda yaşadık. Sert görünüşünün altında bilirdik pamuk gibi bir kalbi olduğunu... Hasta yatağında konuşamıyor ve yazıyla anlaşıyorken bile binlerce öğrenci yetiştiren bir Türkçe öğretmeni olarak itina ederdi yazısına... Çünkü o aynı zamanda Necdet Hoca'ydı. Hastahanede ona bir söz vermiştim, göremedi ama eminim gerçekleştirdiğimde bunu hissedecek. Çünkü ölen sadece tenler, ruhlarımız hep birlikte... Seninle birlikte Ankara'daki çocukluğumun bir parçası da gitti... Huzur içinde uyu canım amcam, seni çok seviyorum...

 
 
 
 

You have no rights to post comments

An itibariyle ziyaretci sayısı:

53 ziyaretçi ve 0 üye çevrimiçi